Σε μάστιγα έχει μεταβληθεί ο παράνομος τζόγος στη χώρα μας

Το μικρόβιο του τζόγου και οι κοινωνικές συνέπειες του

Παράγοντες που ωθούν το άτομο στον τζόγο

Ο βασικότερος, ίσως, παράγοντας που ωθεί το άτομο στον τζόγο είναι η προσδοκία του κέρδους και μάλιστα του μεγάλου, του σημαντικού κέρδους, χωρίς να απαιτείται να καταβληθεί μεγάλος κόπος ή ιδιαίτερη προσπάθεια.

Εάν μάλιστα εξειδικεύσουμε στο καζίνο και τους παίκτες του, θα διαπιστώσουμε ότι είναι, ίσως, η μοναδική περίπτωση όπου τα κέρδη του τζόγου πληρώνονται άμεσα και χωρίς άλλη μεσολάβηση (άμεση απόδοση κέρδους σε αντίθεση με τα λαχεία και τα παιχνίδια του ΟΠΑΠ). Στην περίπτωση αυτή, ο παίκτης επιδιώκει και προσδοκά κέρδος πολλαπλάσιο του στοιχήματός του, ενώ είναι μηδαμινή η χρονική απόσταση ανάμεσα στο ποντάρισμα και το αποτέλεσμα το οποίο εάν είναι θετικό για τον παίκτη συνεπάγεται την άμεση πληρωμή του. Δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει παίκτης, σε οποιοδήποτε είδος τζόγου, ο οποίος να μην προσδοκά κέρδος.
Εξίσου σημαντικός όμως, παράγοντας, είναι η λεγόμενη συγκίνηση του παιχνιδιού. Τα τυχερά παιχνίδια φέρουν το στοιχείο του ανταγωνισμού, ενώ η απόλαυση του τζόγου συνδέεται με την συναισθηματική διέγερση. Η όλη διαδικασία του στοιχήματος, του παιχνιδιού και του αποτελέσματος, είτε αυτό είναι θετικό για τον παίκτη είτε όχι, συναρπάζει και χαρίζει σε ορισμένους παίκτες μια ανείπωτη ευχαρίστηση, γεγονός που ορισμένοι, αρκετά εύστοχα, αποδίδουν με τον όρο «ηδονή του τζόγου». Εξάλλου, οι δεσμευτικοί κανόνες που διέπουν και ρυθμίζουν το κάθε τυχερό παιχνίδι, «προστάζουν» ουσιαστικά ένα διαρκή αυτοέλεγχο που τείνει στη χαλιναγώγηση των παθών και των παρορμήσεων, καθιστά τη ρύθμιση του ενστικτικού και θυμικού βίου όλο και πιο πολύπλευρη, πιο ομοιόμορφη, πιο σταθερή. Σ’ αυτό το ευρύτερο ερμηνευτικό πλαίσιο, ο τζόγος λειτουργεί ως ένα είδος «ελεγχόμενης απελευθέρωσης των συγκινήσεων».

Σημαντικός, εξάλλου, ψυχολογικός παράγοντας που ωθεί το άτομο στο τζόγο είναι η ανάγκη επιβεβαίωσης του «εγώ», ειδικά μετά από ενδεχόμενες αποτυχίες σε προσωπικό επίπεδο. Ο τζόγος αποτελεί πολλές φορές διέξοδο για άτομα που έχουν ατυχήσει είτε στην προσωπική τους ζωή (οικογενειακά ή άλλα προβλήματα) είτε σε οικονομικά-επαγγελματικά θέματα. Τα άτομα αυτά έχουν την εντύπωση πως είναι αποτυχημένα και προσπαθούν μέσω του παιχνιδιού ν’ αποδείξουν στον εαυτό τους, κυρίως, αλλά και στους γύρω τους ότι είναι ακόμα ικανοί, έτοιμοι για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Είναι ασταθείς χαρακτήρες και ανήκουν στη κατηγορία των ανθρώπων που ενθουσιάζονται και απογοητεύονται πολύ εύκολα. Εξάλλου, η ήττα στο παιχνίδι μπορεί να προκαλέσει στα άτομα αυτά το πικρό συναίσθημα μιας ακόμα ήττας στην καθημερινή τους ζωή, με τις όποιες συνέπειες.

Ασφαλώς θα πρέπει ν’ αναφερθούν και κάποιοι δευτερεύοντες παράγοντες όπως, για παράδειγμα, η τάση ορισμένων ατόμων για επίδειξη. Τα άτομα αυτά επιδιώκουν παίζοντας μεγάλα ποσά να εντυπωσιάσουν και να γνωστοποιήσουν την παρουσία τους στους άλλους.

Η έρευνα της εφημερίδας το «Βήμα» για τα καζίνο

Η έρευνα του «Βήματος» τεκμηριώνει με συγκεκριμένα στοιχεία:

* Τον βαθμό εθισμού στον τζόγο της ελληνικής κοινωνίας, που αγγίζει και υψηλότατα κλιμάκιά της.

Τα οικογενειακά δράματα και την οικονομική αποδυνάμωση της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της επαρχίας.

* Τα σχέδια για την ιδιωτικοποίηση με την ταυτόχρονη δυσλειτουργία των μηχανισμών ελέγχου.

* Ποιους εξυπηρετεί αυτή η εισβολή και σε ποιους φέρνει οικονομικά οφέλη.

Η έρευνα φέρνει επίσης στο φως νέα στοιχεία:

* Για την αυτοκτονία του γιατρού στο Λουτράκι.

* Για τις περίεργες συνθήκες θανάτου του επιχειρηματία Μπινουμάκη στη Θεσσαλονίκη. Κάποιοι έσπευσαν να κλείσουν τον φάκελο με την ένδειξη «Αυτοκτονία». Ηταν;

* Για τις «πειραγμένες» ρουλέτες στο Λουτράκι.

* Για τις μπίλιες που «χορεύουν» στο καζίνο της Ξάνθης και άλλα πολλά.

Ενα πλέγμα χτισμένο από επιτηδείους περιβάλλει τα καζίνα της χώρας όπου ο τοκογλύφος, ο άνθρωπος του λευκού κολάρου και ο «επιχειρηματίας» αναζητούν ή πολλές φορές ακόμη περιμένουν το θύμα-παίκτη προς διευκόλυνση της ικανοποίησης του πάθους του. Και ο πελάτης στις περισσότερες των περιπτώσεων οδηγείται στον εξευτελισμό, στην οικονομική κατάρρευση, στη φυσική εξόντωση.

Χαμένοι μεν, ζωντανοί δε. Οι μαρτυρίες πολλές, οι περιγραφές και οι αναφορές περισσότερες, τα στοιχεία αποκαλυπτικά. Τα ονόματα βρίσκονται στη διάθεση του «Βήματος» και ευλόγως δεν αναφέρονται. Επιχειρηματίες, πολίτες με μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία, ακόμη και άνθρωποι του Τύπου, έχουν μπλέξει στα δίχτυα των καζίνων χάνοντας καθημερινά ορισμένοι μυθικά για το βαλάντιο του απλού πολίτη ποσά.

Ακόμη θυμούνται στο Λουτράκι την οργή και την απελπισία του πελάτη ο οποίος έπαιζε επί 63 συνεχόμενες ώρες χάνοντας 67 εκατ. δρχ. Μέτοχος σε εταιρεία με πολλή εικόνα και ακόμη περισσότερο ήχο. Και όχι μόνο αυτόν.

* Προμήθεια ύψους 2 δισ. δρχ. για τα οπλικά συστήματα S300 παίχθηκε και χάθηκε στο Prive του Λουτρακίου από άνθρωπο που τα εισέπραξε.

* Μεγαλομέτοχος μεγάλης τεχνικής εταιρείας άφησε τελευταία στον ναό του τζόγου 5,5 δισ. δρχ.

* Επιχειρηματίας ο οποίος δραστηριοποιείται στον χώρο συσκευασίας αρτοποιημάτων αφήνει καθημερινά μυθώδη ποσά στη ρουλέτα και στα μηχανάκια.

* Αντιπρόσωπος εταιρείας που δραστηριοποιείται στον χώρο τυποποίησης γάλακτος στη Βόρεια Ελλάδα ­ μεγάλης και πολυεθνικής ­ χάνει καθημερινά τεράστια ποσά. Ογδόντα ως 100 εκατ. δρχ. μέτρησαν κάποιοι ως «απώλειες» κάποιες ημέρες ­ όχι συνολικά αλλά κάθε ημέρα.

* Ανθρωπος του Τύπου ­ δημοσιογράφος και όχι εκδότης ­ έχασε στο καζίνο ως τώρα 710 εκατ. δρχ. Και συνεχίζει να χάνει, με καθημερινή… πανοραμική θέα των γεγονότων.

* Γόνος γνωστής οικογενείας των Αθηνών ­ ούτε… κωφός ούτε… άλαλος ­ στην τεχνική της κατασκευής των μαρκών δεν έχει διεθνείς επιτυχίες ούτε εσωτερικές. Εχασε πρόσφατα 126 εκατ. δρχ. μέσα σε δύο ημέρες στο καζίνο της Θεσσαλονίκης. Είχε πάει με τη σύζυγό του να ακούσουν τον τραγουδιστή Γιάννη Πλούταρχο ο οποίος τραγουδούσε εκεί. Αν δεν διέκοπτε για να παρακολουθήσει το καλλιτεχνικό πρόγραμμα-σόου του Πλούταρχου, ύστερα από επίσκεψη του επιχειρηματία του κέντρου στο ίδιο το καζίνο, θα έχανε περισσότερα. Στις επισκέψεις του ο ίδιος στο Prive του Λουτρακίου δεν χάνει ποτέ λιγότερα από 50 εκατ. δρχ. «Αφήστε να βγάλουμε, ρε σεις, κάτι και μεις από τα λουλούδια» η χαρακτηριστική αναφορά του επιχειρηματία σε ανθρώπους του καζίνου της Θεσσαλονίκης για να πάρει τον πελάτη στο κέντρο του ­ έχει μείνει στην ιστορία.

* Επιχειρηματίας ο οποίος δραστηριοποιείται στον χώρο της βιομηχανίας κρέατος (κοτόπουλα) αφήνει τα δισ. των επιχορηγήσεων από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης στον μαγικό κόσμο του καζίνου Λουτρακίου. Και δείχνει να μη… ζορίζεται ­ μέχρι στιγμής.

Αυτές είναι απλώς κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Διότι υπάρχουν και άλλες. Παραγωγοί δημητριακών, δημόσιοι υπάλληλοι και ιδιώτες έχουν χάσει τη σοδειά, τους μισθούς και τις αποταμιεύσεις χρόνων σε μία νύχτα είτε στο Λουτράκι είτε στη Θεσσαλονίκη και στην Ξάνθη.

Δεν είναι λίγες οι φορές που η οργή κάνει τον παίκτη-θύμα να ξεπεράσει το όριο. Και το αποδεικνύουν τα γεγονότα:

* Στις αρχές του 1996 ο επιχειρηματίας Μωυσής Εμμανουηλίδης εισέβαλε με το αυτοκίνητό του στο καζίνο της Ξάνθης. Αφού έχασε ό,τι έχασε στη ρουλέτα, περίπου 30 εκατ. δρχ., ζήτησε από τον διευθυντή του καζίνου 1 εκατ. δρχ. δανεικά με την ελπίδα να πάρει μέρος της… χασούρας. Η διεύθυνση του αρνήθηκε, προφανώς γνωρίζοντας το ανέφικτο της… ελπίδας. Και ο ίδιος σε μια στιγμή απόγνωσης μπήκε στο καζίνο ανορθόδοξα.

Με μια απλή μελέτη διαπιστώνεται ότι:

Είναι αλματώδης η αύξηση που παρουσιάζουν τα πέντε τελευταία χρόνια ­ περίοδο κατά την οποία έχει ολοκληρωθεί η χωροταξική τους κατανομή ­ τα έσοδα των επιχειρήσεων καζίνων από τα παιχνίδια, επιτραπέζια και ηλεκτρομηχανικά.

Είναι ενδεικτικό ότι μέσα στο 2001 μόνο από τους «κουλοχέρηδες» που διαθέτουν και λειτουργούν κέρδισαν:

1. Το Καζίνο Λουτρακίου 18,6 δισ. δρχ.

2. Το Καζίνο Hyatt της Θεσσαλονίκης 19,7 δισ. δρχ.

Σε αντίθεση, το Καζίνο Ρίο στην Πάτρα κέρδισε μόνο 2,4 δισ. δρχ.

Προσέξτε ιδιαίτερα τον μέσο όρο κέρδους την ημέρα κάθε σλοτ. Αν κατά προσέγγιση τον ορίσουμε στις 50.000 δρχ., το πολλαπλάσιό του επί τον αριθμό των μηχανημάτων δημιουργεί ανατριχίλα για τον τζόγο και το τι παίζεται σε όλη τη χώρα.

Η αύξηση στα κέρδη γενικά παρατηρείται παρά το γεγονός ότι έχουν εξαφανιστεί τα τελευταία χρόνια από τα ελληνικά καζίνα οι πραγματικά μεγάλοι παίκτες του παρελθόντος. Και οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στη διαπίστωση αυτής της πραγματικότητας από τις επιχειρήσεις καζίνων. Βλέποντάς το αυτό λοιπόν οι τελευταίες υιοθέτησαν το δόγμα «αφού δεν μπορούμε να πάρουμε πολλά από λίγους θα πάρουμε λίγα από πολλούς». Και το μεγιστοποίησαν στην εφαρμογή.

Στην κατεύθυνση αυτή βοήθησε:

1. Η έλλειψη οποιουδήποτε περιορισμού στην είσοδο των πελατών στα καζίνα, με μόνη εξαίρεση αυτή της συμπλήρωσης του 23ου έτους ηλικίας.

2. Η πριμοδότηση από τις επιχειρήσεις για προσέλκυση πελατών με διάφορες μεθόδους (κληρώσεις αυτοκινήτων, πριμοδότηση εισιτηρίων εισόδου).

Το 2001 σημειώθηκε μείωση στα έσοδα των επιχειρήσεων από τα επιτραπέζια (ζωντανά) παιχνίδια, τις ρουλέτες, το μπάνκο πούντο και το μπλακ τζακ.

Αντίθετα, διαπιστώνεται η γεωμετρική σχεδόν αύξηση των εσόδων από τα ηλεκτρομηχανικά παιχνίδια, ιδιαίτερα σε Θεσσαλονίκη και Λουτράκι. Και αυτό παρά τον εξοντωτικό ανταγωνισμό που υφίστανται από τα χιλιάδες παράνομα μηχανήματα (φρουτάκια) που έχουν κατακλύσει τη χώρα.

Το φαινόμενο αυτό αναμένεται να μεγιστοποιηθεί ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Ιδιαίτερα αν υπάρξει κάποια πολιτική περιορισμού του παράνομου τζόγου στις περιοχές όπου λειτουργούν καζίνα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το καζίνο με τη μικρότερη ποσοστιαία συμμετοχή των ηλεκτρομηχανικών παιχνιδιών στα συνολικά έσοδα είναι αυτό του Ρίο Αχαΐας.

Η ραγδαία αυτή αύξηση των εσόδων των καζίνων από τα ηλεκτρομηχανικά παιχνίδια οφείλεται:

1. Στο γεγονός ότι ο ηλεκτρομηχανικός τζόγος είναι πολύ πιο φθηνός από αυτόν των επιτραπέζιων παιχνιδιών. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το μικρότερο ποντάρισμα στα ηλεκτρομηχανικά παιχνίδια είναι 50 δραχμές. Την ίδια στιγμή η φθηνότερη μάρκα που κυκλοφορούσε στα ελληνικά καζίνα ήταν των 1.000 δραχμών ­ πριν από την εισαγωγή του ευρώ. Και υπήρχαν πολύ λίγα τραπέζια με αυτό το ποντάρισμα.

2. Στο γεγονός ότι η λειτουργία των ηλεκτρομηχανικών παιχνιδιών έχει πολύ χαμηλό κόστος για τις επιχειρήσεις από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού.

3. Στην πολιτική γενναίας πριμοδότησης στη λειτουργία των ηλεκτρομηχανικών παιχνιδιών και με την καθιέρωση μεγάλων τζακ ποτ που προσελκύουν πελάτες «πλημμυρισμένους» από την προσδοκία του μεγάλου κέρδους με λίγα σχετικά χρήματα.

3. Ο τζόγος είναι μία απο τις λίγες δραστηριότητες που ξεπερνά τα εμπόδια σε σχέση με όλες τις φυλετικές διακρίσεις, τάξεις και πολιτισμούς. Αν και όλες σχεδόν οι έρευνες σε διεθνές επίπεδο έχουν καταλήξει ότι υπάρχουν περισσότεροι τζογαδόροι από περιστασιακούς παίκτες, οι περισσότεροι απ’ αυτούς που έχουν λάβει μέρος στις έρευνες σπάνια ασχολούνται με τα τυχερά παιχνίδια.
Οι στατιστικές αποδεικνύουν ότι μεταξύ 80-94% των Βρετανών ενηλίκων, το 24-68% των Αμερικανών ενηλίκων και το 81-92% των Αυστραλών ενηλίκων έχουν παίξει κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Η εισαγωγή των διεθνών λαχείων, των κουλοχέρηδων (τυχερών μηχανών) και η κατασκευή καζίνων έχει αυξήσει τη μόδα του τζόγου παγκόσμια και ως αποτέλεσμα έχει αυξηθεί και ο αριθμός των ατόμων αυτών που ζητάνε βοήθεια σε προβλήματα που σχετίζονται με τον τζόγο. Ετσι δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει μια μεγάλη αύξηση στην έρευνα πάνω στα τυχερά παιχνίδια και ειδικότερα στους μηχανισμούς που βρίσκονται από κάτω, καθώς και στα κίνητρα και τις διαφορές μεταξύ «μη παικτών», των «κανονικών» παικτών και των φανατικών τζογαδόρων, που θεωρούνται προβληματικοί.

Αυτό που απεδείχθη επίσης είναι ότι δεν είναι σίγουρο αν οι ερευνητές έχουν απευθυνθεί σωστά σε όλα τα θέματα σχετικά με τον τζόγο, για παράδειγμα εάν έχουν κατηγοριοποιήσει σωστά τις διαφορές μεταξύ τών παικτών για να ανακαλύψουν ποιοι είναι οι προβληματικοί και όσον αφορά τους μηχανισμούς που κρύβονται κάτω από κάθε εμπλοκή. Επίσης, αν και όλοι έχουν παραδεχθεί ότι τα προγράμματα τών ερευνών που χρησιμοποιούνται έχουν τμηματική φύση και έχουν παραδεχθεί την ιδιαίτερη φύση της συμπεριφοράς (ψυχολογίας του τζόγου) στους παίκτες, έχουν όλοι επιδοθεί σε στενές περιοχές εξειδίκευσης.

Είναι ένα πολύμορφο και καθόλου μοναδικό φαινόμενο, κατ’ επέκταση πολλοί παράγοντες μπορεί να παίζουν περισσότερο από έναν ρόλους σε διαφορετικά επίπεδα ανάλυσης (π.χ. βιολογικής, κοινωνικής ή ψυχολογικής). Να λάβουμε λοιπόν υπ’ όψιν μας ότι μόνο ένα επίπεδο ανάλυσης δεν είναι ικανό να εξηγήσει την αιτιολογία ή την εμμονή της συμπεριφοράς των παικτών.

Ενα ακόμη «εμπόρευμα»

Αναφορικά με την οικονομική θεωρία, ο τζόγος θεωρείται άλλο ένα μέσον που παρέχει στον καταναλωτή άλλο ένα «εμπόρευμα» που με τη μορφή διασκέδασης και ψυχικής αναστάτωσης τού προσφέρει την ευκαιρία να κερδίσει χρήματα. Γι’ αυτό το λόγο, για να ορίσουμε πόσοι άνθρωποι τζογάρουν σε μια δεδομένη κοινωνία είναι απαραίτητο να λάβουμε υπ’ όψιν μας την επιτυχία της βιομηχανίας των τυχερών παιχνιδιών στο να διαμοιράσει και να προωθήσει τα προϊόντα της. Οι έρευνες έχουν δείξει θετική σχέση ανάμεσα στη διαθεσιμότητα του τζόγου και στην εμπολοκή ενός κανονικού ή ενός προβληματικού παίκτη. Από τη στιγμή που εισέρχονται στην αγορά καινούργιες μορφές τζόγου ή οι υπάρχουσες γίνονται πιο προσιτές, υπάρχει αύξηση του τζόγου, ισχύει δηλαδή ο κανόνας ότι η ζήτηση για προϊόντα είναι στενά συνδεδεμένη με τη διάθεσή τους στην αγορά.

Οσο πιο πολλά προϊόντα και σημεία διάθεσης και μεγαλύτερες οι προσπάθειες εμπορικότητας για τα προϊόντα τόσο πιο πολλοί άνθρωποι είναι πιθανόν να εμπλακούν.

Για παράδειγμα, αυτοί οι παράγοντες υπήρξαν σημαντικοί στην επιτυχία του Διεθνούς Λαχείου στην Αγγλία. Οχι μόνο διαφημίστηκε από τεράστιες πινακίδες, τηλεόραση και εθνικό δίκτυο, αλλά και εισχώρησε τόσο πολύ σε όλα τα σημεία διάθεσης που ήταν αδύνατον να το αποφύγεις. Σχετικές τάσεις εισχώρησαν στην Αυστραλία, όπου τυχερές μηχανές μπήκαν σε όλα τα εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία και μαγαζιά σε όλη την επικράτεια.

Οι κοινωνιολόγοι εξηγούν τους λόγους γιατί ο τζόγος είναι τόσο δημοφιλής:

* Είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης κοινωνίας και η ανθρώπινη φύση έχει φυσική κλίση να παίζει, να ρισκάρει και να ανταγωνίζεται.

* Εφαρμόζει απόλυτα με τις πολιτιστικές αξίες, ήθη και τρόπο ζωής (lifestyle), έτσι ώστε όσο πιο πολύ γίνεται διαθέσιμο ως προϊόν τόσο περισσότεροι θα παίξουν.

* Ως μορφή κοινωνικής συναλλαγής παρέχει ένα μέσον με το οποίο ο κόσμος μπορεί να ξεφύγει από την πλήξη της καθημερινότητας, να υιοθετήσει νέους ρόλους και να διασκεδάσει με την αναστάτωση αυτής της «πράξης», δηλαδή του σασπένς (αγωνίας) και της αναμονής και κοινωνικής ενίσχυσης που είναι αποτέλεσμα τού να ρισκάρεις και να ανταμείβεσαι για το τόλμημά σου.

Οι έρευνες επίσης δείχνουν ότι πολλοί, συχνά, παίζουν για άλλους λόγους, εκτός από κοινωνικούς και οικονομικούς. Αυτά τα άλλα κίνητρα διαφέρουν ανάλογα με τα προσωπικά χαρακτηριστικά και το είδος του παιχνιδιού. Εκτενείς κοινωνικές και οικονομικές θεωρίες δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί ορισμένες δραστηριότητες είναι πιο δημοφιλείς ή πιο εθιστικές απο άλλες.


Δημογραφικές διαφοροποιήσεις στη συμμετοχή στον τζόγο έχουν παρατηρηθεί: όπως ότι είναι πιο δημοφιλής σε χαμηλότερες κοινωνικο-οικονομικές ομάδες, στους καθολικούς περισσότερο απ’ ό,τι στους προτεστάντες, στους ανύπαντρους, στους νεότερους και στους άνδρες. Αλλες σημαντικές επιπρόσθετες δημογραφικές διαφορές, όπως οι μεγαλύτεροι άνθρωποι και οι γυναίκες είναι λιγότερο πιθανόν από τους νεότερους να εμπλακούν και να δημιουργήσουν προβλήματα εξάρτησης στα παιχνίδια του καζίνου ή στον ιππόδρομο, αλλά εξίσου πολύ πιθανόν να εμπλακούν σε στοιχήματα, λαχεία και τυχερές μηχανές. 

Από την άλλη πλευρά, η συμμετοχή σε λαχεία είναι μεγαλύτερη στα χαμηλότερα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα και στους μεσήλικες και μεγαλύτερης ηλικίας άτομα. 

Αυτές οι διαφοροποιήσεις προτείνουν ότι η εν γένει αύξηση στη συμμετοχή δεν διανέμεται ίσα ανάμεσα στις δημογραφικές ομάδες. Ολες οι δραστηριότητες δεν είναι διαθέσιμες ή το ίδιο ελκυστικές σε ορισμένες ομάδες.


Υπάρχει βιολογική βάση για τον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια;

Αν και οι κοινωνιολογικοί και κατά περίπτωση δημογραφικοί παράγοντες μπορεί να εξηγούν γιατί κάποιοι είναι πιθανόν να παίζουν περισσότερο από άλλους, δεν μπορούν να εξηγήσουν το γιατί ή ποιοι παράγοντες συνεισφέρουν στην εμμονή για να παίζουν. Εδώ είναι σημαντικές οι ψυχολογικές θεωρίες. Σχεδόν κάθε σημαντικός κλάδος της ψυχολογίας έχει χρησιμοποιηθεί ώστε να εξηγήσει τον τζόγο.

Κεντρική ιδέα σε όλες τις ψυχολογικές εξηγήσεις είναι ότι το κάθε άτομο που παίζει έχει τη δυνατότητα να γίνει ένας προβληματικός παίκτης. Αυτό γιατί είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς στις δραστηριότητες του τζόγου λόγω της φύσης του: της ψυχικής αναστάτωσης, του ρίσκου και της πιθανότητας κέρδους. Οσο πιο πολύ παίζει κανείς τόσο δυσκολότερο γίνεται να αντισταθεί στον πειρασμό να αρχίσει μια σειρά τυχερών παιχνιδιών ή αντίστοιχα να τη σταματήσει από τη στιγμή που άρχισε. Αναφέρεται ακόμη ότι δεν υπάρχει καθαρή διαφοροποίηση μεταξύ του προβληματικού και του φυσιολογικού παιξίματος, αλλά μια συνέχεια από το κοινωνικό παίξιμο στο φυσιολογικό και από εκεί στο προβληματικό. Αυτοί που παίζουν συχνά μπορεί να παρουσιάσουν την ίδια συμπεριφορά με αυτούς που ονομάζονται προβληματικοί παίκτες, αν και σε μικρότερο βαθμό.

Αν και οι γνώμες των ερευνητών διχάζονται σχετικά με τους ψυχολογικούς μηχανισμούς που υπάρχουν πίσω από την έλλειψη ελέγχου, όλοι συγκλίνουν στις ακόλουθες τρεις θεωρίες για να αποδείξουν τους περιορισμούς των ψυχολογικών παραγόντων:

1. είναι οι θεωρίες περί συμπεριφοράς, που εξηγούν το επίμονο παίξιμο ως μια μορφή ρυθμιζόμενης διαδικασίας,

2. οι γνωστικές θεωρίες που προτρέπουν το επίμονο παίξιμο σε εσφαλμένες πεποιθήσεις σχετικά με το εν δυνάμει κέρδος απ’ αυτό,

3. οι θεωρίες για την ανάγκη δημιουργίας ενός μοντέλου που επιδίδει την εμπλοκή με τις δραστηριότητες του τζόγου ως ψυχολογική ή φυσιολογική ανεξαρτησία.

Καμία όμως θεωρία δεν μπορεί να μας εξηγήσει γιατί κάποιος μπορεί να παίζει περισσότερο από κάποιον άλλον. Εδώ μπαίνουν οι βιολογικοί και οι παράγοντες προσωπικότητας, που είναι σημαντικοί.

Εχουμε τρεις ερευνητικές περιοχές: το αν οι προβληματικοί παίκτες μπορεί να εξελιχθούν σε εξαρτημένους παίκτες, το αν έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για ψυχική αναστάτωση και εάν οι παίκτες είναι φυσικά πιο αυθόρμητοι από τους μη παίκτες.

Οι μελέτες στην πρώτη περίπτωση έγιναν εξετάζοντας περιπτώσεις που καλύπτονται μεταξύ εθισμένων και προβληματικών συμπεριφορών με το αλκοόλ, παράνομων ναρκωτικών και τυχερών παιχνιδιών. Αυτό περιέλαβε έρευνα σε προβληματικούς παίκτες με προβλήματα σε ψυχοενεργές ουσίες ή σ’ αυτούς που είχαν πρόβλημα με ναρκωτικά ή αλκοόλ ή και τα δύο. Το γεγονός της διπλής εξάρτησης σε πληθυσμούς παθολογικών παικτών θεωρήθηκε ως απόδειξη για την ύπαρξη ενός τύπου εθισμένης προσωπικότητας.

Επιπρόσθετα, μια έρευνα του 1996 πρότεινε μια γενετική βάση για εμπλοκή σε τυχερά παιχνίδια από κάποια άτομα. Αναφέρθηκε ότι μία μεταβλητή ουσία της ντοπαμίνης (D2), η ουσία DRD2, η οποία είναι συνδεδεμένη και με άλλους εθισμούς, συμπεριλαμβανομένου και του αλκοολισμού, βρέθηκε στο 51% των παθολογικών παικτών. Η επίδραση αυτού του γονιδίου ήταν στενά συνδεδεμένη με τους παθολογικούς παίκτες παρά με οποιονδήποτε άλλο τύπο εθισμού. Αυτή η έρευνα πρότεινε ότι οι γενετικοί μεταβλητοί παράγοντες του γονιδίου DRD2 παίζουν σημαντικό ρόλο στο παθολογικό παίξιμο που είναι ένας σημαντικός παράγοντας ρίσκου για εθιστικές συμπεριφορές.
Παρ’ όλο που αυτή η απόδειξη είναι αρκετά περίεργη, δεν παρέχει πειστικότητα για την ύπαρξη μιας βιολογικής βάσης για εθισμό στα τυχερά παιχνίδια.

Για αρχή, πολλοί παθολογικοί παίκτες δεν έχουν άλλο εθισμό. Ακόμη δείχνουν ότι μόνο οι μισοί από τους προβληματικούς παίκτες είχαν το ονομαζόμενο «γονίδιο του τζόγου», που προτείνει ότι το γονίδιο δεν είναι απαραίτητος παράγοντας για την αιτιολογία του εθισμού στα τυχερά παιχνίδια. Τελικά, οι ερευνητές έχουν αμφιβολία για την έννοια του φυσιολογικού εθισμού καθ’ ολοκληρίαν, φιλονικώντας ότι υπάρχει πολύ μικρή απόδειξη να υποστηρίξει την εφαρμογή των μοντέλων παραδοσιακού εθισμού στα τυχερά παιχνίδια. Οι παίκτες σπάνια παρουσιάζουν εμπειρίες υστερίας, παραίτησης ή ανοχής με την παραδοσιακή έννοια ενός εθισμού, το οποίο προτείνει ότι ο εκτενής τζόγος είναι πιο πιθανό να προέλθει ως αποτέλεσμα άλλων διαδικασιών. Εάν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον όρο «εθισμός» είναι καλύτερα να το κάνουμε ως μια πιο γενική έννοια, για να ονομάσουμε μια κατάσταση που ευρέως χαρακτηρίζεται ως επαναληπτική και μη ελεγχόμενη συμπεριφορά που έχει ανεπιθύμητες επιπτώσεις για τα άτομα και αυτούς που είναι γύρω τους.

Δεύτερον, έχουν γίνει προσπάθειες να σχετίσουν τον τζόγο με μια υπερβολική επιθυμία για διέγερση ή ρίσκο. Για παράδειγμα, ο ερευνητής Μπράουν το 1986 υπέθεσε ότι οι παθολογικοί παίκτες συνήθως πάσχουν από έλλειψη διέγερσης και έλλειψη ερεθισμάτων και χρειάζονται τον τζόγο για να φτάσουν ένα ορισμένο επίπεδο διέγερσης. Ομως οι υπάρχουσες αποδείξεις προσφέρουν λίγη υποστήριξη για αυτήν την άποψη.

Τρίτον, οι ερευνητές προσπάθησαν να σχετίσουν τον εκτενή τζόγο με την ανικανότητα να ελεγχθεί η παρόρμηση. Αυτή ήταν η κεντρική έννοια για την ανάπτυξη του πρώτου ψυχιατρικού ορισμού για τον τζόγο το 1980 από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η οποία καταχώρισε το παθολογικό παίξιμο ως μια μορφή παρορμητικής ανωμαλίας, όχι ως το καταναγκαστικό κλέψιμο που είναι η κλεπτομανία ή το τράβηγμα των τριχών, η τριχοτιλομανία. Οι παίκτες υποθετικά έχουν εμπειρίες χαρακτηριστικών από άλλες αναγνωρίσιμες παρορμητικές διαταραχές, όπως φυσική και ψυχολογική ένταση πριν από την έναρξη ενός τυχερού παιχνιδιού, και στη συνέχεια να έχουν εμπειρία μιας δυνατής αίσθησης ευχαρίστησης όταν η δραστηριότητα ξεκινήσει.

Παρ’ όλη τη μη συνοχή των ψυχομετρικών αποδείξεων σε αυτό το θέμα, κλινικές παρατηρήσεις προτείνουν ότι το χάσιμο του ελέγχου είναι κοινό στους προβληματικούς παίκτες. Οι ερευνητές διίστανται στην άποψη ότι υπάρχουν κοινά ανάμεσα στους προβληματικούς παίκτες και τα παιδιά με διαταραχές στην έλλειψη συγκέντρωσης, στο ότι και τα δύο χαρακτηρίζονται από περιορισμένα διαστήματα προσοχής, άμεση έκδήλωση των συναισθημάτων τους και αναισθησία στην τιμωρία.

Η έρευνα του Κάρλτον απέδειξε αυτό με ένα τεστ για παιδιά με διαταραχές στην έλλειψη συγκέντρωσης (Attention Deficit Disorder-ADD) σε 16 ενήλικους προβληματικούς παίκτες και βρήκε ότι τα αποτελέσματα ήταν υψηλότερα απ’ αυτά στις ομάδες θεραπείας. Αυτό προτείνει την πιθανότητα ύπαρξης τέτοιων διαταραχών κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας που προηγούνταν από τη δημιουργία των παρουσών διαταραχών ως πρόβλημα στα τυχερά παιχνίδια στην εφηβεία.

Η ουσία σεροτονίνη

Πρόσφατες ψυχο-βιολογικές αποδείξεις προτείνουν ότι τέτοιες τάσεις είναι συνδεδεμένες με τη διαταραχή στην παραγωγή ορισμένων νευρο-μεταβιβαστών που έχουν σχέση με τον έλεγχο των παρορμήσεων. Μία απο αυτές τις ουσίες είναι η σεροτονίνη (5ΗΤ). Η ερώτηση βέβαια παραμένει στο πώς οι ερευνητές θα επιβεβαιώσουν την πορεία του αιτίου, ειδικότερα αν τα χαμηλά επίπεδα αυτής της ουσίας, 5ΗΤ, είναι το αποτέλεσμα ή η αιτία του εκτενούς τζόγου.

Είναι πιο πιθανόν να προέρχεται ως αποτέλεσμα προδιάθεσης και ψυχολογικών παραγόντων και της πολύπλοκης αντίδρασης μεταξύ τους. Τα ψυχολογικά αίτια πρέπει να παίζουν ένα ρόλο εξαιτίας της προφανούς σπουδαιότητας των εξωτερικών παραγόντων (όπως περιβαντολλογικών κ.λπ.) στην ανάπτυξη της έξης στα τυχερά παιχνίδια. Επίσης είναι ξεκάθαρο οτι εσωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν ορισμένα άτομα και στο πώς θα αντεπεξέλθουν σε τέτοιες καταστάσεις.

Περιληπτικά, φαίνεται ότι οι τζογαδόροι πρώτα επηρεάζονται από κοινωνιολογικούς παράγοντες, για παράδειγμα από τη διαθεσιμότητα των ευκαιριών για τζόγο, από το φέρσιμο και τις συνήθειες των γονέων, φίλων και ομάδων ίσων προς αυτούς, όπως επίσης και απο έλλειψη διαφορετικών δραστηριοτήτων.

Κατά τα μεσαία στάδια εξέλιξης υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τη διατήρηση της συμπεριφοράς, όπως αναφέραμε παραπάνω.

Τα κόλπα των καζίνο για να παίζουν συνεχώς οι παίκτες *

Δεν είναι δύσκολο να τα καταλάβει κανείς αρκεί να έχει πάει μόνο μία φορά σε κάποιο από αυτά:

1. Δεν υπάρχουν παράθυρα -ούτε ρολόγια – έτσι ώστε ο παίκτης να μη γνωρίζει τί ώρα της ημέρας είναι.

2. Τα διάφορα μηχανήματα είναι διακοσμημένα με φωτεινά λαμπάκια και έντονα χρώματα ώστε να δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα στην όραση

3. Σου δίνουν με την είσοδο κουπόνια για κλήρωση τα οποία όμως κληρώνουν συγκεκριμένη ώρα και πρέπει να είσαι εκεί για να έχεις δικαίωμα να κερδίσεις.

4. Σου δίνουν κουπόνια για δωρεάν φαγητό τα οποία όμως πρέπει να περάσει ώρα για να το απολαύσεις..

5. Δεν ακούγεται ΚΑΜΙΑ μουσική παρά μόνο κάθε τρεις και λίγο παίζουν διαφημιστικά του καζίνο, ενώ το μόνο που ακους συνέχεια είναι τα διάφορα μηχανήματα του τζόγου (κουλοχέρηδες σε διάφορες εκδόσεις) που κάνουν τους χαζούς ήχους τους.

6. Δίνουν ΔΩΡΕΑΝ ποτά σε όποιον παίζει (όχι ένα) ενώ αν πας στο μπαρ πρέπει να πληρώσεις.

7. Υπόσχονται συγκεκριμένες ημέρες και ώρες τζακ-ποτ από τους κουλοχέρηδες πράγμα που σημαίνει πως τα μηχανήματα ελέγχονται on-line συνεχώς για τα κέρδη που μοιράζουν (ουτε καν πειραγμένα από πριν δεν είναι).

Παλεύοντας με τους εθισμούς video. 

Τέλος η καλύτερη συμβουλή από μας είναι ότι όποιος θέλει να τζογάρει στη ζωή του ας τζογάρει μόνο με τη δουλειά του είναι βέβαιο ότι θα έχει σίγουρη επιτυχία

jimys stsinopoylos