Το τρελό Γουηκεντ του Καλλίνικου

Θέλω κι εγώ να με πηγαίνουν βόλτα όταν πεθάνω.-Αλέξανδρος Δράκος

Αυτή η ιδέα μου είχε κολλήσει από παλιά. Γιατί όταν πεθαίνεις πρέπει να σε θάβουν; Δεν είναι ωραίο αυτό. Ή τουλάχιστον δεν μου άρεσε εμένα. Έτσι λοιπόν είχα πει στην γυναίκα μου πριν χρόνια, ότι όταν πέθαινα δεν ήθελα να με θάψουν. Ήθελα να με βαλσαμώσουν και να με βάλουν σε μια καρέκλα να κάθομαι στον κήπο ενός εξοχικού που είχαμε. Έτσι θα γινόμουν αξιοθέατο και θα είχα και παρέα και μπορεί με τα χρόνια να κόβαμε και εισιτήρια,

Μετά είδα εκείνη την πολύ ωραία ταινία "Το τρελό Γουηκεντ του Μπέρνι", που μου άρεσε πάρα πολύ. Υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από το να σε παίρνουν οι φίλοι σου μαζί τους το Σαββατοκύριακο αφού έχεις πεθάνει; Δεν υπάρχει.

Αλλά αυτό που είδα με τον Καλλίνικο στην Λαμία ξεπερνάει την φαντασία μου. Την ωραία στολή που του είχανε βάλει, τι ωραίος θρόνος.

Θα το γράψω στην διαθήκη μου λοιπόν. Όταν πεθάνω να μου βρουν κι εμένα μια ωραία στολή και για να μην κουράζονται να με κουβαλάνε να πάρουν ένα από εκείνα τα ημιφορτηγά που κουβαλάνε τα καρπούζια και να με βάλουν εκεί πάνω και να με κάνουν βόλτες.

Θα μπορούσε μάλιστα να γίνει και μόδα και να βλέπουμε στην Ελλάδα διάφορους πεθαμένους στα φορτηγάκια με ωραίες στολές να κάνουν βόλτες.

Είναι και μια ιδέα για το Υπουργείο Τουρισμού. Να φτιάξει μια καμπάνια με τίτλο "Στην Ελλάδα και οι πεθαμένοι κάνουν βόλτες".

πηγή