Πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης Αθήνας

Έφυγε από την Ελλάδα στα 13 του χρόνια, έχοντας ως μοναδικό εφόδιο στις αποσκευές του, τα όνειρα για μία καλύτερη ζωή. 

Φτάνοντας στη Νέα Υόρκη, ο Κρις Σπύρου συνάντησε τον θείο και τη θεία του. Γνώριζε από τότε, πως οι ικανότητές του, μπορούν να τον οδηγήσουν ψηλά – η επιβεβαίωση ήταν θέμα χρόνου και σκληρής δουλειάς.
Σκληρή δουλειά, που μεταφράστηκε στα πρώτα χρόνια της παραμονής του στις ΗΠΑ, στην απασχόλησή του ως λούστρος και λαντζέρης, ενώ στο εργοστάσιο κατασκευής γυναικείων παπουτσιών όπου εργαζόταν έγινε εκπρόσωπος των εργατών. Όλα αυτά και παράλληλα μελέτη. Οι σπουδές Πολιτικών Επιστημών τις οποίες ακολούθησε, έθεσαν τις βάσεις για μία εντυπωσιακή πολιτική πορεία καθώς από βουλευτής έγινε πρόεδρος του σώματος των εκλεκτόρων, πρόεδρος του κόμματος των Δημοκρατικών ενώ, όταν έλαβε το χρίσμα του κυβερνήτη για την Πολιτεία του Νιου Χάμσαϊρ το 1984, ανέβηκε στο ανώτερο πολιτικό σκαλοπάτι που έφτασε ποτέ Έλληνας γεννημένος στην Ελλάδα.

Όπως ο ίδιος δηλώνει, η Ελλάδα δεν έφυγε ποτέ από την καρδιά του, αποτελούσε και συνεχίζει, ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού του. Γι’ αυτό και από όποια θέση και αν βρέθηκε, προσπαθούσε πάντα να προσφέρει όσο το δυνατόν στην πατρίδα του.

Μερικές δεκαετίες αργότερα, ο σημερινός πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης Αθήνας και του Hellenic American University, έφερε τα αδέρφια του από την Αμερική για να αποτίσουν φόρο τιμής στους γονείς τους, στο εκκλησάκι που έχτισε στο κτήμα του πατρικού του σπιτιού στο χωριό Πορτή στην περιφέρεια των Αγράφων.

Είναι πτυχιούχος του Saint Anselm College, New Hampshire, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Goddart College, Vermont. To 1969 διορίζεται από τον πρόεδρο Nixon σύμβουλος επιτροπής Λευκού Οίκου και μια χρονιά αργότερα εξελέγη για πρώτη φορά στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Πολιτείας του New Hampshire των ΗΠΑ . Από το 1974 ως το1984 εκλέγεται αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή της Πολιτείας του Νιού Χάμσαιρ. Το 1984 λαμβάνει το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος και κατέρχεται στις εκλογές ως Υποψήφιος Κυβερνήτης της Πολιτείας του Νιού Χάμσαϊρ, ανώτερη πολιτική θέση που έχει λάβει Έλληνας μη γεννημένος στην Αμερική. Το 1991 εκλέγεται πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας Νιού Χάμσαιρ. Το1994 Εκλέγεται Πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης στην Αθήνα. Το 2000 εκλέγεται εκλέκτορας του υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ Αλ Γκορ ενώ το 2005 Εκλέγεται Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ενορίας της Αγίας Σοφίας.

Η «Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας» ιδρύθηκε το έτος 2005, με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Αναγνωρίζεται από τις ΗΠΑ ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Η «Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας» δραστηριοποιείται στην Ευρώπη ως «Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας» με έδρα το Λουξεμβούργο και ως «Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας –Ελλάς» με έδρα την Αθήνα.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2010), ο Κρις Σπύρου επιχείρησε να υλοποιήσει άλλον ένα στόχο ζωής, την πραγματοποίηση λειτουργίας στην Αγία Σοφία. Όντας πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας ανέλαβε αυτή την πρωτοβουλία με την αποστολή στις 16 Σεπτεμβρίου 2009, εξ ονόματος της Παγκόσμιας Ενορίας της Αγίας Σοφίας, επιστολής στον πρωθυπουργό Ερντογάν, με την οποία των ενημέρωνε ότι στις 17 Σεπτεμβρίου 2010, ημέρα κατά την οποία είναι η γιορτή της Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης, μια αντιπροσωπεία της Παγκόσμιας Ενορίας θα επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη, με σκοπό την τέλεση Θείας Λειτουργίας στην Αγία Σοφία.

Η λειτουργία τελικώς ματαιώθηκε, εξέλιξη την οποία ανακοίνωσε την ίδια ημέρα που επρόκειτο να τελεστεί, ο Κρις Σπύρου, με δήλωση του στο τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο ειδήσεων «Ανατολή». Σε σχετικό του τηλεγράφημα το πρακτορείο ανέφερε πως σε δήλωση που έκανε ο κ. Σπύρου στην Αλεξανδρούπολη, τόνισε μεταξύ άλλων, πως έλαβε «από τις τουρκικές αρχές έγγραφο με το οποίο η δραστηριότητά του χαρακτηρίζεται προκλητική». Όπως τόνισε, ο κ. Σπύρου «το έγγραφο έχει σχεδόν το χαρακτήρα απαγόρευσης εισόδου στην Τουρκία, εξαιτίας της εξέλιξης αυτής ματαιώθηκε το ταξίδι για την Κωνσταντινούπολη».

Η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» ανέφερε ότι σε δήλωσή του προς την εφημερίδα, ο σύμβουλος του Σπύρου, Αθανάσιος Μπακόλας είπε πως το εν λόγω έγγραφο ήταν επιστολή του πρεσβευτή της Τουρκίας στην Αθήνα, Χασάν Γκιογούς. Της εξέλιξης αυτής, είχε προηγηθεί εμφάνιση του Σπύρου στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του τουρκικού τηλεοπτικού δικτύου NTV, όπου ερωτηθείς τι θα κάνει σε περίπτωση που τον συλλάβει η αστυνομία, καθώς επιχειρεί να πραγματοποιήσει τη λειτουργία, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Θα προσφύγω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να ρωτήσει για ποιο λόγο αντιμετωπίζω διαφορετική μεταχείριση σε σχέση με τον Πάπα».

Ο Ελληνας από την Καρδίτσα που τα έβαλε με τον Μιτ Ρόμνεϊ

και χαίρεται περισσότερο απ' όλους για την εκλογή του Ομπάμα!Ο ομογενής πολιτικός που επιτέθηκε λίγο πριν από τις αμερικανικές εκλογές στον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο αποκαλώντας τον ηλίθιο, εμμονικό και ρατσιστή, όταν ο Ρόμνεϊ συνέκρινε την εσωτερική δημοσιονομική πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα με εκείνη της Ελλάδας,έχει μια ζωή σαν παραμύθι, πυγμή 18χρονου και ψυχή μικρού παιδιού... 

Πορτή Καρδίτσας, επιστροφή στη γενέθλια γη. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1942 έρχεται στον κόσμο ο Χρήστος, το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας του Κώστα Σπύρου. Εννέα μήνες αργότερα οι Ιταλοί καίνε το χωριό: «Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι ένα καλυβάκι μέσα στο δάσος, απέναντι από το μαντρί του παππού μου.

Σε ηλικία 3,5 ετών (δεξιά) με τον αδελφό του Θανάση

Θυμάμαι να με έχουν δεμένο για να μην τρώω τα περιττώματα από τις κατσίκες, καθώς και τα γουρουνοτσάρουχα που μας φόραγαν για παπούτσια, αλλά και τα πρώτα μας παιχνίδια, που δεν ήταν άλλα από κάλυκες, και φυσικά την πείνα που σου θέριζε κορμί και μυαλό». Ακολουθεί ο Εμφύλιος, με τον τρόμο, την ένδεια και τον θάνατο να βαδίζουν χέρι-χέρι με τον μικρό Χρήστο. 

Τα μαθήματα γίνονται μέσα σε ένα εκκλησάκι πάνω σε κόκαλα νεκρών, τα παιδιά τραβούν σκουλήκια από τα αφτιά των συμμαθητών τους και το αμερικανικό συσσίτιο τα κρατά ζωντανά με ψαρόλαδο και μπομπότα. Δεκαετία του ’50. Τα μετεμφυλιακά χρόνια είναι γεμάτα φτώχεια, πείνα, καμένη γη και ρημαγμένους ανθρώπους. Μοναδικό όνειρο, η φυγή. 

Η μητέρα του 12χρονου τότε Χρήστου, γεννημένη στην Αμερική, αποφασίζει να πάρει το μεγαλύτερο παιδί, τον Θανάση, και να φύγουν μακριά. Εναν χρόνο αργότερα ακολουθεί και ο πατέρας τους, ενώ ο μικρός Χρήστος μένει πίσω για να φροντίζει τα δύο μικρότερα αδέλφια του και τη γιαγιά, μέχρι να βρεθούν τα ναύλα: «Η ανάγκη δεν έχει ηλικία. Στα 13 μου ήμουν ο άντρας του σπιτιού και όφειλα να προστατέψω τη γιαγιά, τον μικρό Στέλιο και τη Φρειδερίκη». Εναν χρόνο αργότερα ο Χρήστος μπαίνει στο πλοίο «Ολυμπία» για την Αμερική. «Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα δει ποτέ θάλασσα. 

Μόνο τη γούρνα στο χωριό ήξερα, γεμάτη βατράχια. Αν φοβόμουν; Τι να φοβηθώ; Μεγάλωσα μέσα σε ναρκοπέδια, οβίδες, όπλα, κομμένα κεφάλια και σκελετούς. Για να φοβηθείς πρέπει να έχεις γνωρίσει μια ασφάλεια κι εγώ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν την είχα αντικρίσει ποτέ», λέει χαρακτηριστικά.

Με το πρώτο του αυτοκίνητο στην Αμερική, σε ηλικία 18 ετών

Στη Νέα Υόρκη, ύστερα από 12 ημέρες ταξίδι, τον παραλαμβάνει ο θείος Ευθύμιος, και την επομένη ταξιδεύει με το λεωφορείο 400 χιλιόμετρα για να συναντήσει γονείς και αδελφό στο Μάντσεστερ του Νιου Χαμσάιρ. Ο Χρήστος αισθάνεται ότι πετάει, ότι ζει ένα παραμύθι στην Αμερική, τη χρυσή γη της επαγγελίας. 

Η προσγείωση στην πραγματικότητα της Αμερικής των μεταναστών δεν αργεί να ξημερώσει και μια ταμπέλα με την επιγραφή «Δεν σερβίρουμε σκύλους (σ.σ.: μαύρους) και Ελληνες» πυρπολεί το χρυσό του όνειρο: «Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1956 γινόμουν 14 ετών, μεγάλη μέρα για μένα αφού το αμερικανικό υπουργείο Εργασίας μού έδωσε άδεια για να δουλέψω. Το πρωί πήγαινα σ’ ένα σχολείο για καθυστερημένα παιδιά, αφού τα αγγλικά μου ήταν ανύπαρκτα, ύστερα δούλευα λαντζέρης σε ένα ρέστοραν και τα Σάββατα λούστρος. 

Την επόμενη χρονιά που θα πήγαινα στο Γυμνάσιο έπρεπε να δουλέψω full time για να βοηθήσω τους δικούς μου να φέρουν τα δύο μικρότερα αδέλφια μου στην Αμερική, κι έτσι σταμάτησα το σχολείο κι έπιασα δουλειά σ’ ένα παπουτσίδικο».

Με τη Χίλαρι Κλίντον μετά την εκλογή στο Νιου Χαμσάιρ

Εκεί μπλέκεται με τα συνδικαλιστικά και λίγο καιρό αργότερα έρχεται η πρώτη εκλογή του ως εκπρόσωπος των εργατών. Το 1961 γίνεται Αμερικανός πολίτης και γράφεται μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος. Η εμπλοκή του με την πολιτική έχει ήδη ξεκινήσει. Το 1962 επιστρέφει για λίγο στην Ελλάδα, ερωτεύεται τη Μαρία, παντρεύονται στην Καλαμάτα, γυρίζουν στην Αμερική και αποκτούν τις δύο κόρες τους, την Αφροδίτη και τη Σταυρούλα. Ο 20χρονος τότε Χρήστος συνεχίζει να δουλεύει στο εργοστάσιο παπουτσιών μέχρι τη στιγμή που καταρρέει... «Κάποια στιγμή αρρώστησα από υπερκόπωση κι ένα βράδυ στο νοσοκομείο ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα γυρνούσα ποτέ στο παπουτσίδικο. Μόλις βγήκα από την κλινική πήγα αμέσως στο υπουργείο και ρώτησα τι μπορούσα να κάνω για να πάρω το απολυτήριο του Λυκείου. Ο διευθυντής με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: “Ελληνόπουλο, βλέπω σπίθες στα μάτια σου. Θα σε βοηθήσω και θα έρθεις να δώσεις σ’ εμένα το τεστ και θα σου πω αν είσαι έτοιμος να προχωρήσεις”. Επειτα από 6 μήνες πήρα το απολυτήριο και μετά έκλεισα ένα ραντεβού σε κάποιο πανεπιστήμιο, ζητώντας να μου δώσουν την ευκαιρία να σπουδάσω. Μετά τις βασικές μου σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες έκανα μεταπτυχιακό στην Πολιτική Στρατηγική». Βρισκόμαστε στο 1970 και ο Κρις Σπύρου, εκλέγεται βουλευτής των Δημοκρατικών της Πολιτείας του Νιου Χαμσάιρ.

Η πολιτική άνοδος και η φιλία με τον Κλίντον

Με τον Μπιλ Κλίντον στον Λευκό Οίκο

Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν το Ελληνόπουλο από την Καρδίτσα αναδεικνύεται σε σημαίνοντα παράγοντα του αμερικανικού πολιτικού συστήματος: πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος του Νιου Χαμσάιρ, υποψήφιος κυβερνήτης, εκλέκτορας, πρόεδρος των εκλεκτόρων του Μπιλ Κλίντον, σύμβουλος και φίλος των προέδρων των ΗΠΑ, ο άνθρωπος που κατέλαβε τις υψηλότερες θέσεις που έχει κατακτήσει ποτέ στις ΗΠΑ Ελληνας γεννημένος στην Ελλάδα: «Θυμάμαι κάποτε που με ρώτησε κάποιος Αμερικανός πολιτικός αν προέρχομαι από πολιτικό δέντρο. Του απάντησα: “Eγώ είμαι πολιτικός πίθηκος. Στέκομαι στο πολιτικό δέντρο των ΗΠΑ, κοιτάζω αν υπάρχει κάποιο γυμνό κλωνάρι και σκαρφαλώνω. Κι αν υπάρχει άλλος πίθηκος, του ρίχνω κεφαλιά και παίρνω το κλωνάρι του...”».

Το 1994 αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα για να γνωρίσει την πατρίδα που έχασε. Την ίδια χρονιά έπειτα από ένα ταξίδι στην Ηγουμενίτσα, όπου αντικρίζει ορφανά από τον πόλεμο της Βοσνίας να λιμοκτονούν στους δρόμους της πόλης, παίρνει την πρωτοβουλία να φέρει σε επαφή τις κυβερνήσεις της Σερβίας και των ΗΠΑ, δημιουργώντας προϋποθέσεις για τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που οδηγούν στη συμφωνία ειρήνης του Ντέιτον στο Οχάιο. Λίγο αργότερα εκλέγεται πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης.

Στον Λευκό Οίκο με τον Μπαράκ Ομπάμα

Τελευταία κίνησή του, ο πόλεμος που εξαπέλυσε εναντίον του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου Μιτ Ρόμνεϊ. «Οταν τον άκουσα να λέει και να ξαναλέει ότι οι ΗΠΑ θα αγγίξουν την κατάντια της Ελλάδας αν ξαναψηφίσουν Ομπάμα, εξοργίστηκα. Ετσι του έγραψα μια επιστολή η οποία έκανε τον γύρο του κόσμου. “Τι θέλετε να πείτε, κύριε Ρόμνεϊ;” του έγραψα, “ότι οι ηγέτες της Ελλάδας παρέδωσαν το 2008 στον πρόεδρο Ομπάμα μια οικονομικά κατεστραμμένη Αμερική; Κύριε Ρόμνεϊ, σταμάτα να χλευάζεις την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό! Δεν ξέρω ποιος είναι ο λόγος της εμμονής σου με την Ελλάδα και τους Ελληνες, πέραν των βασκών ρατσιστικών τάσεών σου”. 

Το ότι συνέκρινε τα προβλήματα της Ελλάδας με τη δημοσιονομική πολιτική του Ομπάμα δεν ήταν τίποτε παραπάνω από μια πολιτική βλακεία, μια απόλυτη ηλιθιότητα. Και την απόλυτη ηλιθιότητά του την πολέμησα με όποιον τρόπο μπορούσα! Εκανα ό,τι περνούσε απ’ το χέρι μου ώστε ο Ρόμνεϊ να μην πάρει ούτε μία ψήφο από εμάς τους Ελληνοαμερικανούς!» τονίζει ο Κρις Σπύρου. Οσο για την άποψή του για το μέλλον της χώρας μας; «Η Ελλάδα θα σωθεί 100%, αρκεί οι συμπατριώτες μου να συνειδητοποιήσουν ότι όταν τρως πρέπει να πληρώσεις και τον λογαριασμό και πως είναι καλύτερα να κοιμάσαι νηστικός παρά χρεωμένος. Οσο για μένα, θέλω να βοηθήσω την Ελλάδα με όποιον τρόπο μπορώ γιατί δεν κουράστηκα. Είμαι ακόμη νέος, προικισμένος με τη μεγαλύτερη διαθήκη που μπορεί να αφήσει ένας πατέρας στο παιδί του: το μυαλό...».

πηγή & www.ellines.com